ذخیره سازی داده
فرض کنید شما یک بازی کامپیوتری به نام "User Hostile" ساخته اید که در آن بازیکنان با یک رابط کامپیوتری پیچیده و غیر دوستانه رقابت می کنند. اکنون باید برنامه ای بنویسید که فروش ماهانه این بازی را در یک دوره پنج ساله ردیابی کند. یا فرض کنید باید کارت های تجاری هکر قهرمان را موجودی کنید.
خیلی زود به این نتیجه خواهید رسید که برای ذخیره و پردازش اطلاعات به چیزی بیش از انواع داده های اولیه ساده نیاز دارید.
لیست ها (آرایه ها)
برای اینکه کار با حجم زیادی از داده ها راحت باشد، به گروهی از سلول ها یک نام مشترک داده می شود. به چنین گروهی از سلول ها
آرایه می گویند.
آرایه – این یک گروه از سلول های حافظه از همان نوع است که در کنار هم قرار گرفته اند و نام مشترکی دارند. هر سلول در گروه یک شماره منحصر به فرد دارد.
هنگام کار با آرایه ها، باید
چگونه حل سه کار را بیاموزید:
ایکس تخصیص حافظه با اندازه مورد نیاز برای آرایه؛
ایکس داده ها را در سلول مورد نظر بنویسید؛
ایکس خواندن داده ها از یک سلول
آرایه ها در پایتون
چنین آرایه هایی در پایتون وجود ندارد. در عوض، لیست ها برای ذخیره گروهی از اشیاء از همان نوع (اما نه تنها از یک نوع) استفاده می شود - اشیاء از نوع
list. تفاوت لیست ها و آرایه ها در این است که لیست یک ساختار پویا است که اندازه آن را می توان در طول اجرای برنامه (حذف، اضافه کردن عناصر) بدون فکر کردن به عملیات مدیریت حافظه (این کار توسط کامپایلر انجام می شود) تغییر داد.
در آینده، هنگام تجزیه و تحلیل کار با لیست ها، از کلمه "آرایه" استفاده خواهیم کرد، زیرا اغلب لیست ها دقیقاً در نقش یک آرایه استفاده می شوند (داده هایی از یک نوع را ذخیره می کنند).
ایجاد آرایه
هنگامی که یک آرایه ایجاد می شود، فضا به حافظه اختصاص می یابد (تعداد مشخصی سلول).
1) آرایه ها را می توان با برشمردن عناصر ساده ایجاد کرد:
A = [1، 4، 7، 12، 5]
چاپ (نوع (A))
خروجی برنامه
خواهد بود
<فهرست 'کلاس'>
یعنی یک آرایه یک شی از نوع list (ترجمه شده از list) انگلیسی است.
2) آرایه‌ها می‌توانند از هر نوع داده‌ای تشکیل شوند - اعداد صحیح یا واقعی، رشته‌های کاراکتر
A = ["واسیا"، "پتیا"، "فدیا"]
چند روش برای کار با آرایه ها
3) آرایه‌ها را می‌توان «افزودن» کرد.
A = [1، 5] + [25، 7]
4) افزودن آرایه های یکسان را می توان با ضرب جایگزین کرد. بنابراین ایجاد یک آرایه پر از مقادیر مشابه آسان است، مانند:
A = [0]*10 # آرایه ای از 10 عنصر ایجاد کرد و آن را با صفر پر کرد
5) یک آرایه همیشه "می داند" اندازه شما تابع len() برای تعیین اندازه یک آرایه استفاده می شود. اغلب اندازه آرایه در یک متغیر جداگانه ذخیره می شود تا برنامه به راحتی قابل تغییر باشد تا با اندازه آرایه متفاوت کار کند.
مثال
N = 10 # اندازه آرایه را در متغیر N ذخیره می کند
A = [0] * N # آرایه ای به اندازه N ایجاد کنید
print(len(A)) # اندازه آرایه را چاپ کنید
اندازه یک آرایه را می توان از صفحه کلید تنظیم کرد.