رشته ها. نمای کلی
رشته لیستی (یا دنباله ای) از کاراکترها به ترتیب خاص است. کل دنباله شخصیت ها به عنوان یک موجودیت واحد در نظر گرفته می شود.
کاراکتر هر چیزی است که شما می توانید با یک ضربه کلید روی صفحه کلید تایپ کنید (حرف، عدد، بک اسلش یا نویسه دیگری).
رشته ها می توانند دارای فاصله باشند:
"سلام دنیا!".
رشته خالی رشته ای است که 0 کاراکتر دارد.
پاسکال هر چیزی را که به صورت آپستروف نوشته شده است (
' ') به عنوان رشته تشخیص می دهد.
در پاسکال، یک رشته از نوع
string است.
شما می توانید با استفاده از دستور ورودی یک مقدار جدید برای یک رشته بنویسید
<پیش>
read(s);
همچنین می توانید به سادگی یک مقدار رشته به متغیر اختصاص دهید، مانند
<پیش>
s := 'پایتون';
شما می توانید طول یک رشته را با استفاده از تابع داخلی
length تعیین کنید
<پیش>
n := طول(ها)
مقایسه رشته
رشته ها را می توان مانند اعداد با یکدیگر مقایسه کرد. شما می توانید تعیین کنید که کدام یک از خطوط بزرگتر و کدامیک کمتر است.
هنگام مقایسه رشته‌ها، کدهای کاراکتر مقایسه می‌شوند. ده‌ها، اگر نه صدها، رمزگذاری کاراکتر وجود دارد. ساده ترین راه برای درک این مفهوم، درک یکی از ساده ترین ها، ASCII است (
اینجا را بخوانید). ;
درک این نکته ضروری است که در رمزگذاری های مدرن، حروف روسی و انگلیسی هر دو به ترتیب حروف الفبا مرتب می شوند، اعداد نیز از کوچکتر به بزرگتر می شوند.
به عنوان مثال، در جدول کد ASCII، کد حرف انگلیسی 'A' - 65، حروف 'a' - 97، رقم '0' دارای کد 48. حروف روسی در قسمت توسعه یافته جدول کد ASCII (اعداد از 128 تا 255) قرار دارند. حروف بزرگ جلوتر از حروف کوچک می آیند (یعنی کد کوچکتری دارند).
در اکثر جداول رمزگذاری استفاده شده، الگوها یکسان هستند، حروف کوچک دیرتر از حروف بزرگ، اعداد زودتر از حروف و حروف روسی دیرتر از انگلیسی هستند.
به عنوان مثال: "لوکوموتیو" &آن؛ "کشتی بخار"، زیرا کلمات در حرف پنجم و "در" متفاوت هستند. &آن؛ "x".